Świętemu Papieżowi
Janowi Pawłowi II
Przyjacielu Boga i Człowieka
Pasterzu Zagubionych
Twoja świętość – to perła
W zakurzonej codzienności
Obdarzona łaską nieba
Tak bardzo ludzka
Dotykająca łagodnie jak
Wiosenny deszcz i cicha
Samotnością krzyża
Wciąż przypomina:
Nie lękajcie się
Otwórzcie drzwi Chrystusowi…
Duchu Prawdy przenikający
Każdą kroplę istnienia – wybrałeś
Syna polskiej ziemi
Na pielgrzymkę do świata
Poprzez kamieniołomy cierpienia
Strumienie modlitwy
Ciernistą nienawiść
Jasne przestrzenie dobroci
Aż do granicy czasu
Gdy zakwitły kwiaty santo subito
Dłonie wiatru zamknęły Ewangelię
I rozdzieliły się ogniki wiary
Nad każdym sercem
Według jego miłości…
Danuta Olczak
