Błogosław, Boże, misjonarza,
Błogosław, Boże.
Co w pocie krwawym i znoju
Królestwo szerzy pokoju;
Co nie dla zysku żyje w ucisku,
Niebo na ziemi stwarza.
Błogosław, Boże, misjonarza,
Błogosław, Boże.
Co ojca, matki się zrzeka,
By ochrzcić u pogan człeka.
By dusze zbawić, w niebiosa stawić –
Piekieł pobić mocarza.
Błogosław, Boże, misjonarza,
Błogosław, Boże.
Co w nędzy żyje i głodzie,
O chlebie nieraz i wodzie,
Wśród piekieł mocy łaknie pomocy
Dla wzniesienia ołtarza.
Błogosław, Boże, misjonarza,
Błogosław, Boże.
Gdy w żniwa Twe idzie, Panie,
Ty skłoń mu kłosy na łanie.
Niech snopy całe do żniw dojrzałe
składa u stóp ołtarza.
Błogosław, Boże, misjonarza,
Błogosław, Boże.
Gdy krzyża znakiem chrzci dziatki,
Gdy tuli dzieci bez matki,
Gdy z chlebem spieszy do głodnej rzeszy,
Kiedy okrywa nędzarza,
Błogosław, Boże, misjonarza,
Błogosław, Boże.
Niech węży jad go nie struje,
Niech zimna, skwaru nie czuje,
Niech na dni troski Twój dotyk Boski
Da mu siłę mocarza.
Błogosław, Boże, misjonarza,
Błogosław, Boże.
Skrusz łaską pogańskie dusze:
Ich serca nakłoń ku skrusze.
Niechaj chrzest święty godnie przyjęty
Twoją owczarnię pomnaża.
Błogosław, Boże, misjonarza,
Błogosław, Boże.
